|
|
Post by Norm Cash on Jan 17, 2006 7:52:46 GMT 2
It looks as if Musea have released the latest piece of work commisioned by Finnish Prog magazine "Colossus", namely "Odyssey - The Greatest Tale". This is a 3 CD set featuring 9 pieces of music of approx 25 minutes in length, each piece forming part of the story of Homer's epic tale "The Odyssey".
The featured bands are:
Aether (Netherlands)
Consorzio Acqua Potabile (Italy)
Glass Hammer (USA)
Minimum Vital (France)
Nathan Mahl (Canada)
Nexus (Argentina)
Simon Says (Sweden)
Tempano (Venezuela)
XII Alfonso (France)
Looks like a terrific line-up. All these bands are featured here on PA, so check them out for yourself.
As I mentioned earlier, this release is the latest in a series of works commissioned by "Colossus", a Finnish magazinededicated to Prog Rock (www.colossus.fi) . Each work follows a specific theme, and are comprised of 20+ minute pieces, each by a different artist. These discs provide a good avenue into hearing work by bands you might not normally get round to listening to. I have 2 of the previous releases in my collection - The Spaghetti Epic and The Colossus of Rhodes, both of which are great. Given the calibre of the bands involved, I'm sure that "Odyssey" will be another welcome addition to my collection.
As far as I'm aware, this release is presently available diectly from Musea (Europe) and from Greg Walker at Syn-Phonic Music (USA).
Does anyone else have other releases in this series, and if so, what do you think of them?
|
|
The Samurai of Prog
Guest
|
Post by The Samurai of Prog on Jan 20, 2006 12:24:22 GMT 2
|
|
The Samurai of Prog
Guest
|
Post by The Samurai of Prog on Jan 23, 2006 12:13:30 GMT 2
|
|
The Samurai of Prog
Guest
|
Post by The Samurai of Prog on Feb 8, 2006 13:33:46 GMT 2
VARIOUS ARTISTS
Odyssey “The Greatest Tale”
(MUSEA FGBG 4534.AR / BERTUS)
Na Kalevala, The Spaghetti Epic en The Colossus Of Rhodes is dit de vierde projectmatige release die het Musea-label uitbrengt in samenwerking met het Finse progrockmagazine Colossus. Het is tevens de beste plaat uit deze serie tot nu toe. Met het overbekende verhaal van de oude Griekse schrijver Homerus als leidraad horen we negen bands, die verdeeld over drie CD’s lange, sterke composities neerzetten die geworteld zijn in de progrock uit de jaren 70. De Canadese formatie Nathan Mahl zet onder de bezielende leiding van toetsenman Guy LeBlanc het boeiende, instrumentale Of Longings, Suitors, Deities And Quests… neer. Goede melodielijnen, veel tempo- en sfeerwisselingen, speels toetsenwerk (Hammond, piano, Moogs, clavinet) en daarnaast fraai gitaarspel van Mark Spenard. Alleen de drums van Daniel Lacasse klinken wat dunnetjes, maar dat kan de pret niet drukken. Nexus uit Argentinië heeft in de persoon van Lito Marcello een nieuwe (mannelijke) vocalist als opvolger van Mariela Gonzalez. Hij heeft een aangename stem die goed past in de ELP/Triumvirat/Genesis-achtige track El Regreso (The Return, 27:50 minuten). Net als op de Nexus albums Detrás Del Umbral en Metanioa steekt toetsenist Lalo Huber zijn liefde voor het werk van Keith Emerson niet onder stoelen of banken. Een ware traktatie dus voor de liefhebber van virtuoos toetsenspel, waarin vooral het Hammond orgel een prominente rol speelt, maar ook de Mellotron een aantal keren opduikt. Bij het Amerikaanse Glass Hammer staan de toetsen eveneens hoog in het vaandel, maar hun bijdrage At The Court Of Alkinoos bevat wat meer rustige momenten. Ook de afwisseling in de vocalen (drie zangers en twee zangeressen) geeft het geheel een eigen sfeer, die je zou kunnen omschrijven als “Renaissance meets ELP at a Yes party”. Met een tijdsduur van 21:30 minuten is dit de kortste track op deze triple-CD-set.....
|
|
The Samurai of Prog
Guest
|
Post by The Samurai of Prog on Feb 8, 2006 13:35:00 GMT 2
.....Op disc 2 mag XII Alfonso (Frankrijk) de spits afbijten. Deze groep stopt normaliter vrij veel elementen uit de meer traditionele (volks)muziek in hun composities. Voor een deel is dat ook het geval in de uit zeven Parts bestaande instrumental (er zijn wel stemsamples in verwerkt) From Ismarus To The Land Of Death, maar toch minder dan we gewend zijn. Men is nu veel symfonischer bezig dan op de eigen CD’s, met invloeden van o.a. Mike Oldfield, Ant Phillips, Kate Bush en Steve Hackett (er zit zelfs een variant op diens compositie Kim in verwerkt). Vintage prog is de specialiteit van het Zweedse Simon Says. Toch heeft het nummer Minds Of Mortal Man (Meander Tales) op sommige momenten een lichter karakter, mede door de inbreng van de nogal hoog zingende Pnina Yavari Molin, die vaste zanger Daniel Fäldt in het begin vocaal ondersteunt. In de instrumentale passages mogen toetsenisten Stefan Renström en Magnus Paulsson hun lusten botvieren op o.a. Hammond orgel, Yamaha CS80, piano, Mellotron en diverse Moogs. Daarnaast laat Jonas Hallberg horen dat een portie fraai symfonisch gitaarwerk wel aan hem is toevertrouwd. Dit alles resulteert in een alleraardigste mengeling van ELP en Triumvirat met wat Genesis-achtige neven-invloeden. De afsluiter op de tweede schijf is van C.A.P., die in de vorm van Sulle Ali Del Sogno Odissea: Libri XIV, XV, XVI de langste song aflevert (28:16 minuten) op Odyssey. Het is een zeer melodieus symfowerkstuk dat typisch Italiaans klinkt (ook de zang is in de moedertaal). Denk aan groepen als Banco, PFM, Le Orme. Weliswaar heeft men niet niveau van hun grote broers, maar het predikaat verdienstelijk verdient het wel. De derde schijf wordt geopend door Tempano uit Venezuela (en niet Argentinië zoals in het boekje vermeld staat), een band met een enigszins complexe stijl. De jazzy trekjes die men op de studio-albums regelmatig etaleert, komen hier minder sterk naar voren. Er zijn tevens minder Happy The Man en A Triggering Myth elementen aanwezig dan voorheen. Toch blijft het intrigerende, iethingy donkere prog (soms vergelijkbaar met het Portugese Tantra), waar je echt voor moet gaan zitten. Wat dat betreft is de muziek van het Franse Minimum Vital veel luchtiger en lichtvoetiger. Rijke melodieën, waarin de enigszins Oldfieldiaanse gitaarsound van Jean-Luc Payssan en de volle, vlotte keyboardpartijen van zijn broer Thierry de boventoon voeren. De broertjes verzorgen ook de zang, die heel vriendelijk en warm klinkt. Deze compositie, Etranger En Sa Demeure getiteld, heeft weer de (symfonische) kwaliteit van hun vroegere platen. Voor de slottrack gaan we naar Brazilië met de formatie Aether. Hun door Camel en lichte klassieke muziek beïnvloede sound is net als op de CD’s Visions en Inner Voyages Between Our Shadows ook aanwezig op hun bijdrage Chapter IX. Dit stuk is bij vlagen zeer bombastisch, en bevat mooie soli op keys en gitaar, aangenaam klinkende zang (in het Engels) en van die lekker wollige orkestrale geluidsmuurtjes, maar ook rustieke, meer akoestisch getinte passages. Eigenlijk zijn de omschrijvingen van deze negen tracks nog te kort, en zouden we er wel een paar pagina’s mee kunnen vullen. Daarvoor ontbreekt echter de ruimte. Maar wees er van overtuigd dat deze ruim 3 uur durende 3-CD-set een uitstekende plaat is voor degenen die “hedendaagse” seventies prog willen horen.
Rob Hanemaayer
IO Pages / The Netherland
|
|
The Samurai of Prog
Guest
|
Post by The Samurai of Prog on Feb 10, 2006 7:32:05 GMT 2
Review by Fabrizio Moroni
8:26:34 AM EST, 2/7/2006
— I must admit that I bought the triple-CD hypnotized by the art-cover, a wonderful painting that is clearly inspired by the extraordinary italian 1971 TV movie of the Odyssey, featuring Irene Papas as Penelope and Bekim Femiou as Odysseus.... and then....after a little moment of disappointment due to the orrible plastic fat case of the work, I started listening to the terrifying 3 and half hours mass of music, of course it keeps more than two or three days to understand clearly what we have in our hands. And what we have is.... FANTASTIC SUITE-PROG-MUSIC ! It is very hard to decide which of the 3 cd's is better, so I will not bother you with this argument, the only thing I can say it's that each of the 9 composition is well orchestrated and performed, never bombastic and never fragile; maybe you could say that many of the musical moments of the operas are not really related to the Odysseys poem, but... enjoy the music instead ! 4,25 stars really...... and great value for the money, don't forget.
|
|
The Samurai of Prog
Guest
|
Post by The Samurai of Prog on Feb 10, 2006 7:37:05 GMT 2
|
|
|
|
Post by Colossus Magazine on Mar 1, 2006 15:15:52 GMT 2
|
|
The Samurai of Prog
Guest
|
Post by The Samurai of Prog on Mar 4, 2006 22:33:13 GMT 2
|
|
|
|
Post by Colossus Magazine on Mar 6, 2006 11:53:58 GMT 2
|
|
Tha Samurai of Prog
Guest
|
Post by Tha Samurai of Prog on Mar 8, 2006 13:10:35 GMT 2
|
|
The Samurai of Prog
Guest
|
Post by The Samurai of Prog on Mar 8, 2006 15:51:47 GMT 2
ODYSSEY PROJECT (****)
- Wat een fantastisch en toch ook wel gedurfd internationaal progrock initiatief is dit: een 3-CD met negen min of meer bekende progrock bands, alle met één 20+ ‘epische compositie’ (tussen de 20 en 30 minuten), een boekwerk van 56 bladzijden met fraaie tekeningen, de geschiedenis van dit project en in het kort over de Griekse sage van de Odyssee (het boek met de verhalen over Odysseus zijn omzwervingen na de inname van Troje met o.a. de Cyclopen en de Sirenen) en namen van muzikanten en hun instrumenten, e-mail en web-site, welk een progrock weelde. Ik ben echt een beetje ontroerd dat dit anno 2006 nog kan want deze projecten waren typerend voor de jaren ’70 met vooral Rick Wakeman als vaandeldrager.
CD-1 begint met een nummer van de Canadese formatie Nathan Mahl o.l.v. multi-instrumentalist (toetsen, gitaar en bas) Guy LeBlanc. Hij kleurt de afwisselende muziek (van dromerig tot bombastisch) heerlijk in met zijn ‘antieke’ toetsen-arsenaal waaronder klassiek – en elektrische (Rhodes) piano, Hammond orgel, Moog synthesizer en Hohner clavinet. Ook worden er nog een paar lekker felle gitaar soli uitgegooid als tegenwicht voor het toetsengeweld. Dankzij de frequente afwisseling en vloeiende overgangen en boeiende muzikale ideeën blijft deze lange composities (ruim 24 minuten) boeien en is er sprake van een geslaagde opening van deze 3-CD.
Vervolgens het Argentijnse Nexus, mijn favoriet van dit project. Ik heb ze voor iO Pages vorig jaar nog geinterviewd, men vertelde enthousiast over de voortgang van hun bijna half uur lange bijdrage aan het Odyssey project. Ik was hierdoor zeer benieuwd, vooral omdat toetsenist Lola Huber mij beloofde dat er veel antieke toetsen te horen zouden zijn zijn! En inderdaad, Nexus dompelt ons al direct onder in meeslepende toetsenbombast in de stijl van oude ELP middels zware en krachtige Hammond orgel klanken (snelle loopjes en flinke vegen) en vette Moog riedels naast ruige gitaar riffs, fantastisch! Vervolgens worden we nog meer getrakteerd op prachtige toetsen partijen (diverse analoge synthesizers, Mellotron, piano en vooral veel sensationele Hammond partijen), gevoelige elektrische gitaar uithalen, volop afwisseling, een stuk klassiek gitaar en warme Spaanse zang. Allemaal mooi en meeslepend, ook hier is de lange speelduur geen beletsel om te blijven boeien!
De afsluiter van CD-1 is van de USA progrock band Glass Hammer, misschien wel de bekendste in dit internationale gezelschap. Hun nummer begint met klassieke piano waarna zweverige viool-Mellotron invalt. Vervolgens is het genieten van afwisselende, zeer melodieuze muziek die vol zit met Hammond, Moog en Mellotron, pittige gitaar soli, akoestische gitaar, een krachtige Rickenbacker bas sound, een stukje steel-guitar en mooie, wat ijle zang bevat van ene Susie naast de heren Schendel en Babb (af en toe vervormd). Ik kan me voorstellen dat Glass Hammer zo populair is omdat men zowel speelt in de traditie van de jaren ’70 als dat men toegankelijk en prettig klinkt.
CD-2 begint met de Franse band XII Alfonso die onder meer bestaat uit de gebroeders Claerhout. Het begint al direct vrij origineel met een combinatie van koorzang, klassieke orchestraties en gesampelde percussie geluiden. Hoewel hierna niet zelden de sound van een vroege Mike Oldfield bij mij opwelt, vind ik de muziek van XII Alfonso origineel in elkaar zitten. Men weet de luisteraar regelmatig te verrassen met allerlei muzikale wendingen en wisselingen van atmosfeer, van klassiek met piano of jazzy met een Hammond solo tot bombastisch met flitsende synthesizers of opzwepend met felle gitaar. Dit is zonder meer een band die nog van zich laat horen!
Hierna het Zweedse Simon Says, een groep die me zeer plezierig verraste met hun prachtige tweede album Paradise Square uit 2002. Op hun compositie voor dit project speelt er een extra toetsenist mee waardoor het arsenaal aan antieke toetsen indrukwekkend is voor een relatief onbekende progrock band: Hammond orgel, synthesizers zoals de Korg MS20, tweemaal een Yamaha CS80 en diverse Moogs naast ooknog een Mellotron en Wurlitzer piano. In de dynamische en afwisselende muziek van Simon Says komen deze karakteristieke toetsen goed tot hun recht maar ook het pittige en snerpende gitaarwerk spettert er uit. Wel wennen is de aparte zang, die is wat theatraal en komt af en toe wat vreemd over. Desalniettemin zorgt Simon Says voor prachtig, toetsengericht symfonisch vuurwerk.
De laatste band op CD-2 is het Italiaanse C.A.P. die ik nog ken van hun eerste albums. Nog steeds klinken ze melodieus en meeslepend met pakkende zang in het Italiaans, een aantal lekker vette Moog loopjes, mooie klassieke piano en vlotte stukken met orgel en felle gitaar. Avontuurlijk of spannend is het niet, wel aangenaam en vermakelijk.
CD-3 opent met het Argentijnse Tempano, die maakt met stip de meest originele maar ook minst toegankelijk progrock op deze 3-CD. Dat horen we meteen met zware kerkorgel klanken en bijna opera-achtige zang, hierna volgt bijzonder avontuurlijke en nogal eigenzinnige muziek waarin gevoelig elektrisch gitaarspel en fraaie golven choir-Mellotron, vooral in het bombastische slot komen deze instrumenten op meeslepende wijze naar voren.
Vervolgens de bekende Franse groep Minimum Vital, o.a. met de gebroeders Payssan. Hun bijdrage is melodieus en smaakvol met de karakteristieke mix van kerkorgel en Mike Oldfield-achtige elektrische gitaar, vooral in het laatste deel is het genieten van jankende gitaar uithalen. Ook de inkleuring van de vaak ‘antieke’ toetsen is op zeer prettige wijze gedaan, de tijd vloog bij dit nummer!
Als laatste band van dit project horen we de Braziliaanse formatie Aether, mij geheel onbekend. Zij maken hier vrij traditionele muziek die vooral in de hoek van de neo-progressieve rock ligt. De sound is erg melodieus en warm, de zang is in het Engels. De muziek wisselt van dromerig met tokkelende akoestische gitaar en ijle toetsen tot vlot en swingend met felle gitaar en flitsende synthesizer soli. Het slot is erg mooi met gevoelige akoestische gitaar, een soort ‘warm bad’ als afsluiting van aangename progrock.
CONCLUSIE: DEZE 3-CD BEVAT EEN BIJZONDER HOOG NIVO OP ZOWEL HET COMPOSITORISCHE ALS MUZIKAAL-TECHNISCHE VLAK. HET IS ONGELOOFLIJK DAT TIJDENS ALLE NEGEN NUMMERS MIJN AANDACHT NIET OF NAUWELIJKS VERSLAPTE GEDURENDE EEN LUISTER-SESSIE VAN BIJNA VIER UUR! VOORAL DE LIEFHEBBERS VAN ‘SEVENTIES’ GERICHTE PROG MET VEEL ‘ANTIEKE’ TOETSEN ZULLEN ZICH HIER IN EEN PROGWALHALLA WANEN!!!
|
|
The Samurai of Prog
Guest
|
Post by The Samurai of Prog on Mar 8, 2006 15:53:08 GMT 2
from ProgWalhalla:
Top5 2005 Hans
1.Odyssey-The greatest Tale 3CD
2.Riverside-Second Life syndrome
3.Glass Hammer-The Inconsolable Secret
4.Mangala Vallis-Lycanthrope
5.Magenta-The Gathering DVD
|
|
The Samurai of Prog
Guest
|
Post by The Samurai of Prog on Mar 21, 2006 6:53:01 GMT 2
|
|
The Samurai of Prog
Guest
|
Post by The Samurai of Prog on Mar 21, 2006 13:33:47 GMT 2
from Laser's Edge (USA):
Colossus, published in Finland, is a gorgeous 'zine dedicated to progressive rock. For the past few years they have also been coordinating a series of conceptual projects bringing together different bands from around the world. Odyssey is their latest collaboration with MUSEA. It is a 3 CD set dealing with Homer's Odyssey (obviously). The guideline given the bands that parcipated was to create one epic length track. And so they did...each of the three discs features 3 bands. Disc 1 kicks off with Nathan Mahl, followed by Nexus and then Glass Hammer. Guy LeBlanc sounds revitalized, Nexus has kept their old sound but now there are male vocals. Glass Hammer's 21 minute "At The Court Of Alkinoos" is as good as any of their recent work. Disc 2 has tracks from XII Alfonso, Simon Says and closed out with a 28 minute monster suite from C.A.P. Disc 3 features Tempano, Minimum Vital, and the entire set is closed out by the underrated Brazilian band Aether. Nine tracks - nine bands from around the world. As good a symphonic set as you will hear. Oh yeah - there is this cool 56 page booklet to keep you busy as well. Highly recommended.
|
|
