another review from Holland:
VARIOUS ARTISTS
The Colossus Of Rhodos –
The Seventh Progressive Rock
Wonder
(MUSEA / BERTUS)
Deze dubbel-CD is de opvolger van The
Spaghetti Epic (iO 56). Op initiatief van het
Finse magazine Colossus en in samenwerking
met Musea zijn wederom zes bands
gevraagd een epic te maken waarbij
uitsluitend authentieke symfo-instrumenten
mochten worden gebruikt. Ook deze
keer vormt een film van Sergio Leone de
inspiratie voor het concept. The Colossus
Of Rhodos uit 1961 was officieel Leone’s
debuut als regisseur. De film speelt zich af
rondom de kolos van Rhodos, een bronzen
beeld van wel 30 meter hoog dat als een
immens verdedigingsbolwerk aan de haven
van de stad stond. Het is een film vol rebellie,
wapengekletter en zelfs een erotische
dans in de tempel. Ingrediënten genoeg
voor een daverend concept. Maar nu over
naar de epics. Het Italiaanse trio Leviathan
bijt het spits voortreffelijk af met het luchtige
Un Pensiero È Sempre Libero dat een
paradijs van toetsen is. De dwarsfluit geeft
dit nummer een exotisch tintje alsmede
het feit dat Paolo Antinori met z’n hoge
stem in z’n moerstaal zingt. Erg fraai is het
stuk met de zwierige akoestische gitaar en
het instrumentale deel waar een bijzonder
pianothema de dienst uitmaakt. Greenwall
brengt het nogal fragmentarische The
Secret Passage, op zich een aardig stuk,
maar toetsenist Andrea Pavoni en consorten
missen de klasse er iets echt goeds van
te maken. Deze epic, die heen en weer zapt
tussen folk, experimenteel en jazz, steunt
voor het grootste deel op brassgeluiden en
strijkers. Daarnaast is er de vrij schelle stem
van Michela Botti. Het zal niet meevallen
haar stem te waarderen. Met een nummer
van Sinkadus sluit de eerste CD af en als er
één band is die het geluid van de jaren '70
kan laten gloreren, dan is dat Sinkadus wel.
God Of Silence klinkt duister, uitbundig,
intens en melancholiek met een overdosis
Mellotron en Hammond. De tweede schijf
is helemaal geweldig. Zo is daar het prachtige
Come Vento Tornero van Mad Crayon.
Een mooi gezongen nummer, vaak meerstemmig
en met een schat aan afwisseling,
vooral qua toetsen maar er is toch ook
ruimte voor bijvoorbeeld akoestische
gitaar. Een ware verrassing komt van het
Finse Velvet Desperados met het expressieve
Lords And Knights. Tot dan toe
hebben de bands nog maar weinig “strijd”
in hun epic’s verwerkt en Velvet
Desperados brengt dan ook de juiste portie
carbid. Niet met heftig spel overigens maar
met uitgekiende compositorische wendingen.
Uiteindelijk is de kolos door een aardbeving
in zee gestort en nooit meer is er
een stukje van teruggevonden. De
Italiaanse band Revelation heeft daar het
29 minuten durende A New Dawn aan
gewijd dat vooral liefhebbers van Iluvatar
zal aanspreken. Al met al is dit een boeiende
dubbelaar met erg veel prettige prog.
Info:
www.colossus.fi.
thingy van der Heijde
IO Pages
